🚩نه دی
محمد خادم
۱۴۰۲

ما از همان آغاز مرد راه بودیم
ما مرد میدان مرد بسم الله بودیم

ما هشت سال آزگار از مرز تا شهر
در خانه هم با جبهه ها همراه بودیم

سنگر به سنگر از غم ارباب گفتیم
تا کربلا در جستجوی راه بودیم

وقتی میاوردند فرزند شهیدی
با مادرش هم گریه و هم آه بودیم

دست خدا هر روز و هر جا یارمان بود
تقویمی از هر برگ یوم الله بودیم

در راه اسلام از دل و جان می گذشتیم
خون هدیه میدادیم و خاطرخواه بودیم

باید که بعد از جنگ هم آگاه باشیم
با جبهه های تازه اش همراه باشیم

باید که در گرد و غبار این زمانه
در جستجوی راه از بی راه باشیم

در ظلمت دنیا چراغی دستمان است
وقتی که پای صحبت مصباح باشیم

در فتنه ها باید ببینیم و بفهمیم
باید بیاموزیم دانشگاه باشیم

تا یادمان باشد چه ها رفت است برما
چله نشینهای نه دیماه باشیم

یادت نمی آید چه ها بر ما گذشت است
در خاطراتم فتنه ی هشتادو هشت است

هشتاد و هشت آنروز با قصد شبیخون
آمد سقیفه از دل تاریخ بیرون

در شهر جمعی شعر آزادی سرودند
اما چرا با خود طناب آورده بودند

یک عده با لبخند و با قصد تماشا
دست علی را بسته می دیدند؟ حاشا!!!

از این خبر هر مرد و زن تا استخوان سوخت
وقتی دوباره خیمه ی اربابمان سوخت

دیدند می سوزاند و اهریمن است این
در آستین دوست دست دشمن است این

با اینکه دشمن تا کجاها فتنه ها کرد
غیرت میان حق و باطل را جدا کرد

القصه آن مشکل خدا رو شکر حل شد
روز نه دی هم به یوم الله بدل شد

ما مرد میدانیم ما اهل نبردیم
هر جا که باید استقامت کرد ، کردیم

دنیا ببین ما را که اینجاییم حالا
سر مشق مظلومان دنیائیم حالا

حالا فلسطین را ببین طوفان بپا کرد
با استقامت پشت دشمن را دو تا کرد

گاهی صدایی می رسد از زیر آوار
لالاییه مادر برای طفلی انگار

از طفلها در کربلای غزه گفتم
بگذار تا یاد علی اصغر بیفتم

آنجا که تیری سمت او پرتاب می شد
آنجا که ارباب از خجالت آب میشد

می آید آنکس که غم از دل می زداید
ای عشق یاری کن که یار ما بیاید